متن مرتبط با «نویسنده» در سایت تمپوs نوشته شده است
«توافق‌نامه»؛ اسراری درباره یک نویسنده و بازیگر ناموفق
ک ورش سلیمانی از اواخر آذر ماه نمایش تازه خود را با نام «توافق‌نامه» روی صحنه می‌برد. این بازیگر و کارگردان تئاتر که در دهه اخیر بیشتر بر کارگردانی تمرکز داشته است، درباره تازه‌ترین نمایشی که قصد اجرای آن را دارد، به ایسنا گفت: نمایشنامه «توافق‌نامه» نوشته فیلیپ کلودل را از اواخر آذر در سالن استاد ناظرزاده تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه می‌برم. او درباره داستان و درون‌مایه این اثر نمایشی توضیح داد: نمایشنامه «توافق‌نامه» درواقع یک کمدی سیاه و داستان آن درباره رابطه دو دوست قدیمی است که هر دو میانسال هستند و یکی نمایشنامه‌نویسی ناموفق و دیگر بازیگری ناموفق است. در خلال ماجرایی که رخ می‌دهد، واقعیت‌هایی غافلگیرکننده درباره رابطه آنها برملا می‌شود. این نمایشنامه سه شخصیت مرد دارد و به زودی اسامی بازیگران آن را اعلام می‌کنیم. سلیمانی با بیان اینکه نویسنده این نمایشنامه در ایران کمتر شناخته‌شده است، درباره انتخاب این متن گفت: گاهی به من گفته می‌شود چرا اغلب نمایشنامه‌های خارجی را برای اجرا انتخاب می‌کنم در حالیکه پیش‌تر نمایشنامه‌های ایرانی هم روی صحنه برده‌ام. برای من مهم‌ترین نکته در انتخاب یک متن این است که با شرایط زندگی امروزمان هماهنگی داشته باشد ضمن اینکه از ساختار خوبی هم برخوردار باشد. بنابراین در انتخاب متن‌های نمایشی، فارغ از ایرانی یا خارجی بودن نویسنده، برایم مهم است متنی را انتخاب کنم که با دغدغه‌هایم در آن برهه از زمان تناسب داشته باشد. او با ارایه توضیحاتی درباره پیشینه نمایشنامه انتخابی خود یادآوری کرد: نمایشنامه «توافق‌نامه» سال ۲۰۱۹ نوشته شده و با گروهی از بهترین‌های تئاتر فرانسه در چند شهر گوناگون اجرا شده است. این نمایشنامه با کارگردانی برنار مورات و بازی هنرپیشگ, ...ادامه مطلب
دیدگاه یک نویسنده در باره ادبیات؛ از بین نمی‌رود!
ابراهیم دمشناس می‌گوید: تا انسان هست و می‌خواند، نوشتن و ادبیات وجود دارد. تا زمانی که زبان از بیان مقصود باز می‌ماند، ادبیات یار تنهایی آدمی می‌ماند. ادبیات از بین نمی‌رود، پوست می‌اندازد و تجدید ابزار و شمایل می‌کند. این داستان‌نویس در گفت‌وگویی مکتوب با ایسنا درباره آینده بدون ادبیات، اظهار کرد: فکر می‌کنم این، آن اگری نیست که به‌قول مولوی بشود در آن نشست و زندگی کرد، در واقع تحقق آن منوط به یک اگر دیگر است و آن فقدان زبان است که بستر اساسی ادبیات و گونه‌های ادبی است که هر کدام عمری طولانی دارند مگر آنهایی که پس از پیدایش صنعت چاپ خلق شده‌اند که در عین حال در عناصر اساسی خود ریشه در روایات کهن‌تر دارند و نشان از پایداری آنها در زمان و پرسش‌ها و پاسخ‌های مسائل اساسی انسان دارند. او افزود: در اینجا یک عنصر ناشناخته را نادیده گرفته‌ایم و آن هم مخاطب است که در خلق و تداوم اثر ادبی و تشخص نویسنده، موثر است. تا انسان هست و می‌خواند، نوشتن و ادبیات وجود دارد. تا زبان از بیان مقصود باز می‌ماند، ادبیات یار تنهایی آدمی می‌ماند. ادبیات از بین نمی‌رود، پوست می‌اندازد و تجدید ابزار و شمایل می‌کند. ابراهیم دمشناس خاطرنشان کرد: برای من چنین فضایی متصور نیست؛ جهانی که در آن ادبیات وجود ندارد. دست کم من چشم‌اندازی از آن را نمی‌بینم، شاید هوش مصنوعی فرداروزی در کار تولید متون ادبی دخالت کند ولی آن متون در راستایی پیش می‌رود که نمی‌تواند ادبیات باشد یا نوشتن تداوم پیدا کند ولی می‌تواند در خدمت سینما باشد در مقام و موقعیتی پایین‌دستی. با این حال شرایط ما در این جغرافیا به گونه‌ای است که همواره برای معنا داشتن و مقصد داشتن ضروری است که به قلم‌مان تکیه کنیم. , ...ادامه مطلب
