تمپوs

غلامعلی حدادعادل درباره تاثیر صبغه سیاسی‌اش بر فعالیت‌های فرهنگستان زبان می‌گوید: اگر مراد از سیاست دلبستگی به کشور و استقلال کشور، و تلاش در راه سربلندی ملت ایران و تقویت هویت ملی باشد حضور بنده در فرهنگستان عین سیاست است. اما اگر مراد از سیاست کار جناحی باشد، به آن معنا بنده در فرهنگستان به هیچ‌وجه کار سیاسی نمی‌کنم. چندی پیش فرصتی به دست آمد تا با غلامعلی حدادعادل، رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی مصاحبه‌ای داشته باشیم. از چند هفته قبل هماهنگی‌ها را انجام داده‌ایم. قرار است مصاحبه در دفتر کار او در فرهنگستان انجام شود. حداد عادل ۷۸ ساله، ۱۵ سالی می‌شود که سکاندار فرهنگستان است. البته این دوره، دورۀ دوم مدیریت او در فرهنگستان است که به فرهنگستان زبان و ادب سوم معروف است و گاه نوک پیکان انتقادها و شوخی‌ها دربارۀ واژه‌های مصوّب فرهنگستان به سمت او نشانه می‌رود؛ هرچند گله‌وار می‌گوید: «فرهنگستان فقط من نیستم، استادان رشته‌های مختلف دور هم جمع می‌شوند و درست‌ترین و نزدیک‌ترین واژه را انتخاب می‌کنند. آن‌ها استقلال خود را دارند و من دخالتی در جلسات و انتخاب‌های آن‌ها ندارم.» برای این گفت‌وگو که زمان زیادی هم نداریم سعی می‌کنیم دربارۀ زبان فارسی، زبان‌ها و گویش‌های محلی و صدا و سیما و وضعیت زبان فارسی در قلمرو امروزی این زبان پرسش‌هایی داشته باشیم، هرچند پرسش‌ها بسیار است و در میان صحبت هم پرسش‌های دیگری به ذهن می‌آید اما فرصت کم است و مجبور می‌شوی از کنار آن‌ها بگذری.  مشروح گفت‌وگوی ایسنا با غلامعلی حدادعادل، رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی در پی می‌آید: شما سال‌هاست ریاست فرهنگستان زبان و ادب فارسی و بنیاد سعدی را بر عهده‌ دارید، دو نهادی که در حوزه زبان فارسی فعالیت دارند؛ اما , ...ادامه مطلب

هفتاد و ششمین جشنواره فیلم «کن» امسال در پس زمینه ای از ناآرامی‌های اجتماعی در فرانسه برگزار می شود که از سال ۱۹۶۸ تا به امروز بی‌سابقه بوده است. به گزارش ایسنا، حواشی پیرامون جشنواره کن امسال در حالی به اوج خود رسیده که زندگی روزمره فرانسوی‌ها همچنان به دلیل اعتراضات، اعتصابات بخش حمل و نقل و حتی علامت سوال در مورد تامین انرژی مختل شده است. اتحادیه کارگران انرژی فرانسه تهدید کرده است که رویدادهای مهمی از جمله کن را در آنچه «۱۰۰ روز اقدام و خشم» می‌خواند، هدف قرار می‌دهد که پاسخی مستقیم به سخنرانی ماه آوریل رئیس‌جمهور امانوئل ماکرون است که خواستار اقدامات «۱۰۰ روزه» برای کاهش تنش‌های ناشی از آن شد، این در حالی که او قانون افزایش سن بازنشستگی کشور را تصویب کرد و بر خشم مردم فرانسه افزود. اتحادیه انرژی فرانسه در پی اعتراضات به اقدامات رئیس جمهور فرانسه تهدید کرد که برق جشنواره فیلم کن و مسابقات اتومبیلرانی موناکو را قطع خواهد کرد. در حالی که کاخ جشنواره و شهر کن می‌گویند که اقدامات پیشگیرانه را در این زمینه در نظر گرفته‌اند و هر گونه نقص در تامین برق می تواند شرایط را دشوار کند. اعتصابات در فرانسه همچنین بر سفرهای ریلی و هوایی در ماه‌های اخیر تأثیر گذاشته است. نیروی پلیس ملی و نیروهای محلی این کشور بار دیگر در خیابان‌های کن مستقر خواهند شد، علاوه بر این که بیش از ۸۰۰ دوربین نظارتی شهر هر حرکت را زیر نظر دارند. هنوز مشخص نیست که آیا ستارگان سینمای فرانسه از فرش قرمز برای صحبت علیه اصلاحات مکرون و سایر مسائل اجتماعی استفاده خواهند کرد یا خیر. آخرین باری که جشنواره کن در بحبوحه ناآرامی‌های سیاسی و اجتماعی در جنوب فرانسه برگزار شد به ۵۵ سال قبل یعنی سال ۱۹۶۸ بازمی‌گردد. پیش از پنج, ...ادامه مطلب

سال ۱۳۸۴ بهمن زرین‌پور در مقام کارگردان پشت دوربین «پایان نمایش» قرار گرفت و همان، پایانی بر سریال سازی اش شد. بعد از آن هرچه از او دیدیم مقابل دوربین بود و در مقام بازیگر. «پایان نمایش» دهه فجر همان سال از شبکه اول پخش شد. سریال، داستان زندگی جوانی به نام حامد را در سال‌های ۱۳۴۱ تا ۱۳۵۱ روایت می‌کرد که به دلیل مبارزات سیاسی، به زندان منتقل می‌شود. از سوی دیگر همسرش به جستجوی او می‌پردازد و این مساله زندگی این زوج جوان را دستخوش مسایل مختلفی می‌کند. ساخت «پایان نمایش» برای زرین‌پور تجربه ناشناخته‌ای محسوب می‌شد و تصویر کردن داستانی از حوادث تاریخی و تاثیر آن بر جامعه، برایش تجربه نگران‌کننده‌ای بود. به گفته‌ خودش «داستان «پایان نمایش» نباید از حوادث جدا می‌شد و حوادث به محض تنها شدن، رنگ مستند و نهایتا شعارگونه به خود می‌گرفت.» پس تلاش کرد که این اتفاق نیفتد. ایسنا در راستای مرور سریال‌ها و برنامه‌های ماندگار دهه‌ی فجر چهار دهه تلویزیون، پس از خاطره‌بازی با «یک مشت پر عقاب»، «تا صبح» و «چاق و لاغر»، این بار ساعاتی از پشت صحنه‌ سریال تاریخی «پایان نمایش» را روایت می‌کند که در بند سیاسی زندان قصر می‌گذرد. سریال «پایان نمایش» مجموعه پرلوکیشینی بود که ابتدا ضبط آن در خیابان امیرکبیر آغاز شد، بعد به شهرک سینمای غزالی رفت و حالا آنچه روایت می‌شود، ماجرای ضبط صحنه‌ها به مدت ۱۵ روز در بند سیاسی زندان قصر است. آنجا که می‌رسیم متوجه می‌شویم که روز قبل از حضورمان، سکانس مربوط به هواخوری زندانیان در حیاط بند سیاسی زندان قصر تصویربرداری شده که طی آن تعدادی اعلامیه به طور مخفیانه به دست زندانیان می‌رسد. در این سکانس که امین زندگانی (در نقش حامد)، هومن برق‌نورد (روحانی) و شهرام عبدلی به عنو, ...ادامه مطلب

اکبر اکسیر می‌گوید: طنز سیاسی که در خدمت مردم و اجتماع بود، به مرور زمان جای خود را به فکاهه‌های لوس و بی‌مزه داد، از حد گذشت و می‌توان گفت به لحاظی بی‌اثر شد. این شاعر و طنزپرداز در گفت‌وگو با ایسنا درباره کارکردهای طنز سیاسی نسبت به گذشته اظهار کرد: مفهوم کامل طنز سیاسی را در طول ادبیات ایران دیده‌ایم، مثلا پس از دوران عبید و حافظ، ما مردمی‌ترین بخش طنز سیاسی را در دوران مشروطه تجربه کردیم و دیدیم که طنزهای دهخدا، نسیم شمال و شاعران و نویسندگانی از این دست توانستند در آگاهی مردم و پیش‌برد اهدا, ...ادامه مطلب