متن مرتبط با «ادبی» در سایت تمپوs نوشته شده است
درگذشت شاعر آمریکایی برنده نوبل ادبیات
«لوئیز گلیک»، شاعر آمریکایی برنده نوبل ادبیات درگذشت. به گزارش ایسنا و به نقل از گاردین، «لوئیز گلیک»، شاعر برنده نوبل ادبیات و ملک‌الشعرای سابق ایالات متحده آمریکا در سن ۸۰ سالگی از دنیا رفت. ناشر آثار «گلیک» خبر درگذشت این شاعر را در اطلاع‌رسانی به «آسوشیتدپرس» تایید کرد. «لوئیز گلیک» در سال ۲۰۲۰ برای «صدای شاعرانه متمایزی که با زیبایی ساده تجربه‌های شخصی را جهانی کرده است» به عنوان برنده نوبل ادبیات معرفی شد. به این ترتیب او به نخستین زن آمریکایی تبدیل شد که پس از گذشت ۲۷ سال به عنوان برنده نوبل ادبیات انتخاب شد. «تونی موریسون» نخستین زن آمریکایی بود که در سال ۱۹۹۳ به عنوان برنده نوبل ادبیات معرفی شد. «گلیک» در سال ۱۹۴۳ در نیویورک متولد شد. او در کنار فعالیت به عنوان شاعر، در دانشگاه «ییل» نیز به عنوان استاد ادبیات انگلیسی مشغول به کار بود. «گلیک» اولین اثر خود را با عنوان «ارشد» در سال ۱۹۶۸ منتشر کرد و مدت زیادی نگذشت که به یکی از مهم‌ترین شاعران ادبیات معاصر آمریکا تبدیل شد. او حدود ۱۲ مجموعه شعر و تعدادی مقاله درباره شعر منتشر کرده است. یکی از برجسته‌ترین مجموعه شعرهای این شاعر «زنبق وحشی» است که در سال ۱۹۹۲ منتشر شد و او در آن بازگشت شگفت‌آور زندگی بعد از زمستان را به زیبایی در شعر «دانه‌های برف» توصیف کرده است. «گلیک» در سال ۱۹۹۳ برای مجموعه شعر «زنبق وحشی» که با مضامین رنج، مرگ و تولد دوباره به نگارش درآمده است، جایزه «پولیتزر» را دریافت کرد. «آورنو» دیگر مجموعه شعر مهم «گلیک» که در سال ۲۰۰۶ به چاپ رسید نمایشی از داستان «پرسفونه» و «هادس» خدای مردگان و از اساطیر یونان باستان است. از دیگر آثار قابل‌توجه این شاعر به مجموعه سال ۲۰۱۴ او با عنوان «شب پاکدامن و وفاد, ...ادامه مطلب
دیدگاه یک نویسنده در باره ادبیات؛ از بین نمی‌رود!
ابراهیم دمشناس می‌گوید: تا انسان هست و می‌خواند، نوشتن و ادبیات وجود دارد. تا زمانی که زبان از بیان مقصود باز می‌ماند، ادبیات یار تنهایی آدمی می‌ماند. ادبیات از بین نمی‌رود، پوست می‌اندازد و تجدید ابزار و شمایل می‌کند. این داستان‌نویس در گفت‌وگویی مکتوب با ایسنا درباره آینده بدون ادبیات، اظهار کرد: فکر می‌کنم این، آن اگری نیست که به‌قول مولوی بشود در آن نشست و زندگی کرد، در واقع تحقق آن منوط به یک اگر دیگر است و آن فقدان زبان است که بستر اساسی ادبیات و گونه‌های ادبی است که هر کدام عمری طولانی دارند مگر آنهایی که پس از پیدایش صنعت چاپ خلق شده‌اند که در عین حال در عناصر اساسی خود ریشه در روایات کهن‌تر دارند و نشان از پایداری آنها در زمان و پرسش‌ها و پاسخ‌های مسائل اساسی انسان دارند. او افزود: در اینجا یک عنصر ناشناخته را نادیده گرفته‌ایم و آن هم مخاطب است که در خلق و تداوم اثر ادبی و تشخص نویسنده، موثر است. تا انسان هست و می‌خواند، نوشتن و ادبیات وجود دارد. تا زبان از بیان مقصود باز می‌ماند، ادبیات یار تنهایی آدمی می‌ماند. ادبیات از بین نمی‌رود، پوست می‌اندازد و تجدید ابزار و شمایل می‌کند. ابراهیم دمشناس خاطرنشان کرد: برای من چنین فضایی متصور نیست؛ جهانی که در آن ادبیات وجود ندارد. دست کم من چشم‌اندازی از آن را نمی‌بینم، شاید هوش مصنوعی فرداروزی در کار تولید متون ادبی دخالت کند ولی آن متون در راستایی پیش می‌رود که نمی‌تواند ادبیات باشد یا نوشتن تداوم پیدا کند ولی می‌تواند در خدمت سینما باشد در مقام و موقعیتی پایین‌دستی. با این حال شرایط ما در این جغرافیا به گونه‌ای است که همواره برای معنا داشتن و مقصد داشتن ضروری است که به قلم‌مان تکیه کنیم. , ...ادامه مطلب
معرفی داوران بخش ترجمه دوره انتخاب آثار برتر ادبیات نمایشی
در احکام جداگانه‌ی توسط محمد رحمانیان، دبیر دهمین دورهی انتخاب آثار برتر ادبیات نمایشی ایران، هیات داوری بخش ترجمه‌ی این رویداد ملی فرهنگی، انتخاب و معرفی شدند. به گزارش ستاد خبری این رویداد، طی برگزاری جلسه‌ای در سالن استاد شاهین سرکیسیان خانه‌ی تئاتر، دکتر سهیلا نجم، رامین ناصرنصیر و دکتر عرفان ناظر به عنوان داوران بخش ترجمه‌ی دهمین دورهی انتخاب آثار برتر ادبیات نمایشی ایران، انتخاب و معرفی شدند. در این جلسه، محمد رحمانیان، بهزاد صدیقی و هیات داوری بخش ترجمه‌ی دهمین دورهی این رویداد ملی فرهنگی در خصوص معیارهای داوری ترجمه‌ی آثار و میزان کمی نمایش‌نامه‌های ترجمه‌شده و منتشرشده‌ی این دوره به تبادل نظر و گفت‌وگو پرداختند. لازم به توضیح است دکتر سهیلا نجم، نویسنده، مترجم، پژوهشگر و استاد سینما و تئاتر، رامین ناصرنصیر، مترجم، استاد دانشگاه و بازی‌گر سینما، تئاتر و تلویزیون و دکتر عرفان ناظر، نویسنده، مترجم، پژوهشگر تئاتر و استاد دانشگاه تا کنون تألیفات ارزنده‌ای در قالب کتاب و مقاله منتشر کرده‌اند. دهمین دورهی انتخاب آثار برتر ادبیات نمایشی ایران به دبیری محمد رحمانیان در سه بخش نمایش‌نامه‌های تألیفی، اقتباسی و ترجمه، توسط کانون نمایش‌نامه‌نویسان و مترجمان تئاتر ایران در دی ماه 1402 برگزار خواهد شد. , ...ادامه مطلب
طلایه‌دار نقد ادبی و گنجینه‌ای که در انزوا رفت
حسینعلی قبادی با بیان این‌که بهرام مقدادی طلایه‌دار نقد ادبی نظریه‌مند در ایران است می‌گوید: دکتر مقدادی آدم بسیار فروتن و متواضعی بود، او دنبال شهرت‌طلبی، جاه‌طلبی و غوغاسالاری نبود. میدان رقابت‌ها که بعضا ناشی از کم‌تحملی ماست، عرصه را برای او تنگ می‌کرد. این نویسنده، منتقد، پژوهشگر و استاد زبان و ادبیات فارسی در گفت‌وگو با ایسنا درباره بهرام مقدادی، منتقد ادبی، مترجم و استاد دانشگاه که در سکوت خبری از دنیا رفت، گفت: از خبرگزاری ایسنا ممنونم که نسبت به این امر توجه کرده است، زیرا پرداختن به شخصیت‌های بلندمرتبه دانشگاهی و توجه به آثار آنها و همچنین پایگاه و منزلت این شخصیت‌ها، در حقیقت بخشی از مسائل جریان دانشجویی هم هست و فقط بحث استادان نیست و این موضوع دقیقا در چارچوب رسالت ایسنا، مسائل فرهنگی و ادبی و دانشجویی جا می‌گیرد. قبادی سپس با بیان این‌که دکتر بهرام مقدادی استاد درس «مکتب‌های ادبی» او در دوره دکتری و استاد مشاور رساله دکتری‌اش بوده است، افزود: دکتر مقدادی همیشه در عرصه نقد ادبی دستگیری و راهنمایی می‌کرد. توفیق داشتم در مسئولیت‌های مختلف اجرایی، سالانه لااقل یک بار از او دعوت کنم که حضوری در خدمتشان باشیم و گاه از من می‌خواست دانشجویان ممتازی را به عنوان دستیار خدمتشان بفرستم. او سپس با اشاره به مراحل نقد ادبی در ایران از نقد و بلاغت قدیم تا نقد میراثی و آشتی با نقد جدید، درباره جایگاه دکتر مقدادی در نقد ادبی توضیح داد: می‌توانیم مجموعه تاریخ نقد ادبی جدید را در ایران به پنج دوره و مقطع مشخص تقسیم کنیم؛ مقطع اول، بعد از جنگ‌های ایران و روس تا مشروطیت که با مفاهیم اولیه از نقد جدید مواجه می‌شویم که چندان میدان عمل پیدا نمی‌کند. مقطع دوم، از مشروطیت تا سال ۱۳۲, ...ادامه مطلب
